Perice Mwaphuko was onderwijzeres op onze school in Manda tot 2017. Toen ging ze met pensioen. Ik vind haar de beste onderwijzeres die ik ooit in mijn leven ben tegengekomen. Ik ben vaak in haar klas geweest om haar te observeren in haar werk. Haar klas ziet er uitnodigend uit: overal hangen kaarten met plaatjes, getallen, woorden, liedjes. Er is een klein tuintje in de hoek van de klas, er is een winkeltje, je kijkt je ogen uit.

De kinderen worden de hele dag uitgedaagd, kinderen wijzen woorden aan, de andere kinderen lezen en schrijven. Dan stopt ze en begint ze te zingen, de kinderen zingen meteen mee. Dan gaan de kinderen staan, ze bewegen met handen en voeten op de maat van een lied. Dat gaat zo de hele dag door, hier en daar met rustmomenten als de kinderen zelf werken. Prachtig om te zien. Daarnaast helpt Perice ook haar collega Eunice die de kleuters onder haar hoede heeft. Ze leert haar kaarten maken en laat zien hoe ze daarmee werkt. Perice was ook elke keer als wij op school verbleven onze gastvrouw, ze zorgde voor onze maaltijden en ons verblijf. We hebben een paar keer bij haar in huis gelogeerd als we op school verbleven. Een vrouw uit duizenden!