De school waar we als Stichting Elimu met zoveel plezier in investeren, ligt in Manda. Manda is een klein dorp. Geen dorp zoals wij kennen in Nederland, de mensen hebben er een hele andere manier van leven dan wij. Hoe ziet dat er dan uit? Nou zo…

Als je naar Kenia gaat en je vliegt op Mombassa, dan duurt het even voordat je de stad uit bent. Mombassa is een grote havenstad. Via de Ferry rijd je naar het zuiden richting Tanzania. Na een uur of twee kom je bij Lungalunga, vlak bij de Tanzaniaanse grens. Vlak daarvoor kan je rechtsaf slaan over een onverharde weg en kom je bij Manda.

Manda is een dorpje dat bestaat uit een groot, groen gebied met hier en daar een hut of lemen huis. Rondom elke huis is een shamba, een stukje grond waarop de mensen hun dagelijks voedsel verbouwen: mais, cassave, bonen en spinazie. De shamba is tussen 100 en 200 m2. Het dorp telt ongeveer 1000 inwoners en aan het hoofd van het dorp staat de Chief, een soort politiechef die de veiligheid bewaakt. Hij is de vertegenwoordiger van de wet.

Centraal in het dorp staat de school. Dat is de basisschool (Manda Primary noemen ze de school daar) gebouwd door Elimu, met daarnaast een groot speelveld voor de kinderen. Toen we voor het eerst in Manda kwamen, telde de school 200 leerlingen, waarvan 20 kleuters. Onderwijs was niet gratis. Voor de primary school was het schoolgeld pas afgeschaft, maar de kleuters moesten nog schoolgeld betalen. De ouders moesten voor elk kind 30 shilling per maand betalen (30 cent). De kleuterleidster op de Manda school was een van de moeders, Eunice. Zij werd betaald uit de opbrengst van het schoolgeld. Met 20 kinderen kwam dat neer op 6 euro per maand. Sinds 2015 is het kleuteronderwijs gratis en komen jaarlijks zo’n 60 nieuwe kleuters naar school. Eind 2022 telde de school 650 leerlingen, waarvan 83 kleuters!

Door Manda loopt één weg, een breed zandpad. Verder lopen er kriskras allerlei paadjes tussen de huizen door die vanzelf zijn uitgesleten door het regelmatig gebruik. Vlakbij de school is een klein winkeltje (een loket in een van de hutten) waar je een paar hoogst noodzakelijke boodschappen kunt kopen. Maar voor meer dan brood, boter, suiker en meel moet je toch naar Perani, het naastgelegen dorp aan de doorgaande weg.

Aangezien de hutjes vooral gebruikt wordt om te slapen en te koken, leven de mensen veel buiten. Het is er bijna altijd mooi weer. De regentijd is de beste tijd, want dan kan er gezaaid en geoogst worden en dan is er weer eten voor een paar maanden. Maar dan is het ook vaak behelpen in die hutjes, omdat zij rieten daken hebben (makuti) die al gauw lekken. De gezinnen zijn vaak groot, dus er scharrelen veel kinderen rond. Hoewel er niet veel geld is en ook niet altijd voldoende te eten, zijn de mensen vriendelijk. Ze zijn blij als je op bezoek komt en laten met trots hun huis en hun kinderen zien. Met zijn hutjes in het groen is Manda zo een mooie plek!